Eén jaar

Eén jaar na de laatste blog.
Eén jaar met clichés en tot waarheid geworden vooroordelen.

Eén jaar met momentjes van verdriet bij de doordenkende prinses.
Eén jaar met momentjes van hoopvolle glimlachjes van de prins.

Eén jaar van afgebrokkelde vriendschappen.
Eén jaar van versterkte banden.

Eén jaar van met de mond open van afgrijzen naar de situatie kijken.
Eén jaar van dankbaarheid voor wat je leerde.

Eén jaar van gebroken harten.
Eén jaar van geloof in de pure liefde.

Eén jaar van jezelf pijnlijk hard tegen komen.
Eén jaar van trots zijn op de weg die je aflegde.

Eén jaar van bevriezen door schuldgevoel.
Eén jaar van doorzetting om er het beste van te maken.

Eén jaar van verwarring en onzekerheden.
Eén jaar van je veilig voelen en zelfzekerheid.

Eén jaar van maagpijn van verdriet.
Eén jaar van krampen van het lachen.

Eén jaar van voorzichtig terug in de spiegel durven kijken...

Eén jaar van je hoofd terug rechter houden...

Eén jaar van de rug te rechten en de borst vooruit...

Eén jaar van voorzichtig goed voelen...

Eén jaar van stilletjes kijken naar de nabije toekomst...

Eén jaar van stilstaan...

En nu..
KIJK naar de toekomst
en vierkante lach...

De koning en de koningin

De koning en de koningin wonen niet langer in hetzelfde kasteel.
Ieder apart hebben ze nu hun eigen kasteeltje.
Hij bewoont het kasteel dat ze samen hebben gebouwd.
Zij woont nu in een klein paleisje, iets hoger van de grond, omringd door haar warme familie.

De wegen van de koning en de koningin zijn heel zachtjes uit elkaar gaan lopen.
Zonder dat één van hen beiden er erg in had.
Ze kregen het pas door,
toen ze een poging deden om terug naast elkaar te gaan wandelen.
Hun wegen waren toen zo uit elkaar gekronkeld dat,
 zelfs wanneer ze hun handen naar elkaar uitstrekten,
hun vingertoppen elkaar niet meer konden raken.

Wanneer ze elkaar in de ogen keken,
zagen ze verdriet.
Verdriet en tranen om iets wat onherstelbaar beschadigd leek.

Ze namen een beslissing.
Ze beslisten dat ze de weg die ze aan het bewandelen waren,
zouden blijven volgen.
Er waren dingen gebeurd die vergeven konden worden,
maar helaas nooit vergeten.

Ze deden nog wel een belofte aan elkaar,
die koning en die koningin.

Ze beloofden,
dat ze aan de weg die ze bewandelden,
zouden werken.
Ze zouden knokken om hun wegen,
terug parallel te laten lopen.
Neen, niet meer samen,
maar wel,
laat ons zeggen,
evenwijdig.

Zo , op net voldoende afstand,
zodat de vingertoppen elkaar zachtjes kunnen strelen.
Deze belofte moest er komen,
omdat beider harten nog vol liefde zitten.

Liefde,
niet langer voor elkaar,
maar voor nu
en voor altijd,
voor wat hen het dierbaarste van al is...

(Voor) De Man naaien

Vorig jaar stelde De Man voor dat de 30 jaar oude Bommamachine ,
misschien toch wel aan vervanging toe was.
Het startschot van een laaiend enthousiaste zoektocht.

De Man kwam me zelfs even bijstaan toen ik het wereldwijdeweb afstruinde .
Ik was verwonderd over zijn interesse.
"Kan je ergens zien hoeveel lawaai ze maken?" mompelde De Man.
Toen viel mijn muntje :
Ik kreeg een nieuwe machine omdat de Bomma teveel lawaai maakte
En dit stoorde tijdens de TV-avondjes.
Maar, dit legde ik al even snel weer naast me neer.
Want, ik kreeg een nieuwe machine van De Man.

Het eerste wat ik met de jongeboren machine naaide,
was dan ook een cadeautje voor De Man.
Het was toen putje winter
Dus het werd een cirkelsjaaltje AKA Buff voor De Gedreven Sportende Man.

Na één keertje te gebruiken was er helaas weinig enthousiasme.
Het was te warm en liet onvoldoende lucht door.
Ik gebruikte nochtans dezelfde kwaliteit als Zijn gekochte exemplaren.

Enige tijd later kocht ik als tweede poging Billie van Zonen09 voor De Man.
Ik zocht met zorg een stofje uit.
Een stofje dat dan ook nog eens boven mijn gebruikelijke budget peilde.

Met veel zorg naaide ik Billie voor De Man.
"Mooi" zei De Man
"Zo voor hier thuis"

En zo geschiedde het...
Billie werd door De Man gepromoveerd tot slaapshirt.

Sindsdien naaide ik niets meer voor De Man.

De kast van Prins en Prinses  daarentegen,
geraakt voorlopig niet meer dicht ...

Links - Rechts - of On Handig?

De prinses deed haar Lentefeest.
Een fijn samenzijn met Familie en Vrienden.
Geen poespas
Geen stress

Het topcadeau was een eigen naaimachine,
Van de lieve Prinsessenmeter.

De zesjarige prinses had al wel enige ervaring met mijn machine.
Een eigen machine was dus echt een wensje dat in vervulling ging.

Ik zou haar er mee leren werken,
een fluitje van een cent, toch?

Zonder overdrijven : 2 minuten en het liep mis.
Daar zaten we dan:
een mega rechtse mama
een mega linkse prinses

Nu zal ik niet snel over mezelf iets positiefs zeggen,
maar met een naaimachine kan ik best handig overweg.
Placeer me achter eentje
en al vrij snel heb ik onder de knie hoe ze werkt en ingerijgd moet worden

TOT het moment daar is,
dat je alles dus moet uitleggen , in een omgekeerde wereld.
Ik had dit niet zien aankomen,
In de termen van de jeugd was het "een dodehoekactie".

Rechts moet links worden.
En unlike de wetten van het magnetisme,
versterkten tegenpolen elkaar hier niet.

LINKS + RECHTS = ONhandig.

Waarheidsgetrouw moet ik hier dan ook nog aan toevoegen
dat ik het eerst niet doorhad.
Mijn Lieve Prinses deed zo hard haar best om mamalief
volledig te kopiëren
En dus lekker stoer de Rechtse uit te hangen.

Ach, Eind van verhaal:
het kwam echt wel goed.

Prinsessenschat koos mooie stofjes bij elkaar.
Een combinatie waardoor er bij mij toch even één wenkbrauw betekenisvol naar boven ging.
Hier en daar had ze wat hulp nodig.
Van de afwerking zou menig naaister kiekenbubbels krijgen..

Maar het eindresultaat...

Dat was op en top Mijn Prinses!

***Winter is coming***

Ik ben nooit helemaal "in to" TV series geweest.

Helemaal niet zelfs...

Ik ben het type dat midden in een spannende film kan zeggen; ik ga slapen.

Het boeit me gewoon niet.

Nestel ik me daarentegen met een goed boek op de bank, 
ik zie het zo de volgende dag worden.

Wel, in het hele TV gegeven is er dus een kleine veranderen gekomen.

Een tijdje geleden kocht mijn man alle seizoenen van Game Of Thrones.

Vrij sceptisch nestelde ik me op de bank met een boek terwijl hij zich nestelde voor een leuke TV avond.

Wat me overkwam, 
ik kan het niet duiden.

Maar vanaf seconde één werd ik meegesleurd in de geweldige verhaallijn en intriges.

De karakters fascineren me.

Het plot aan het einde van iedere aflevering speelt door mijn dromen.

Deze serie daagt me uit.
Ze zet me aan het denken.

De dialogen die er spelen... 
Wondermooi!

And remember: 

***WINTER IS COMING***

When life is pulling you back....

Een gestolen quote

Geen idee wie de eeste was

Maar wil dit nou even toepasselijk zijn

Pennenzak na een listige streek

Mijn Prinses
Ik hou van haar met heel mijn hart
Met haar gouden haartjes
Blauwe ogen
Guitige lach

Ik zeg dit niet voor niets
Het kadert enkel de context voor deze anekdote

De prinses kwam enkele dagen geleden van school
Ze meldde me dat ze een nieuwe pennenzak nodig had
"Hij is stuk", zei ze daadkrachtig

Ik nam "Het Ding" vast
Ja , 'Het Ding", want ik was zelf geen fan
"Het Ding" was een commerciële pennenzak van een ijskoude Prinses
Maar de dochter had er zulke traantjes over gelaten dat ik was gezwicht

Maar dus... "Het Ding" : Stuk , kapot, broken, ...
Ik zag inderdaad een erg grote scheur
Als hobbynaaister kon ik het niet laten deze scheur nader te bekijken
Ik bewonderde de prachtige, gladde perfectie van de scheur
Te perfect

Ik grijnsde
Keek naar de prinses en vroeg:
" Heb jij hier zelf in geknipt"
Twee mooie blauwe ogen keken me doordringend aan
Enkele seconden pure stilte
In mijn hoofd de enige belangrijke vraag "Gaat ze tegen me liegen?"

Een diepe zucht aan de overkant van de tafel
"Ja mama, ik knipte er zelf een stuk uit"
In mijn hoofd opluchting "Lang leve eerlijkheid"
Ik dankte haar voor deze oprechtheid

De knip had echter een logische verklaring
De prinses ergerde zich namelijk dood aan "Het Ding"
Hij was te groot
Ze was steeds te laat wanneer ze haar kleurtjes moest zoeken
Waardoor ze weer niet goed kon volgen
En dan nog een dooddoener van een uitspraak;
" Je weet dat ik het al zo moeilijk heb om te leren lezen"

Wederom een veelzeggende stilte
Onze even blauwe ogen die elkaar een tijdlang doordringend aankijken
Ik zucht
Prinses weet dat ze gewonnen is
Tot mijn verbazing begint ze  me gelijk instructies te geven over een nieuwe die ik voor haar moet naaien

Ze weet perfect hoe ze me beet heeft
In augustus hadden we nog discussies
Prinses wilde toen een pennenzak van de winkel
Wat dus uitdraaide op "Het Ding"
Ze wist maar al te goed dat ik liever iets persoonlijk naaide voor haar start in het eerste leerjaar

Het werd een erg gezellige zaterdag
Prinses kiest de stofjes
Mama naait
Prinses geeft duidelijke aanwijzingen en richtlijnen

Allicht niet de meest pedagogische kwestie of aanpak
Had ik haar moeten straffen?
Natuurlijk niet

Prinses komt al twee dagen gelukkig thuis
Is blij met haar pennenzak
Is trots op haar mama
De blauwe ogen fonkelen
De gouden haren golven wanneer ze de school uit huppelt

Niks te straffen hier